تاثیر یک دوره برنامه تمرین استقامتی شنا و مکمل سیلیمارین بر تغییرات vegfو ویژگی های هیستومتریک بافت کلیه نوزادان موش های باردار در معرض مسمومیت باکادمیوم

چکیده: زمینه و هدف: فاکتور رشد اندوتلیال عروقی(vegf) نقش مهمی در توسعه عروقی جهت رشد و تمایز اندامها در دوره جنینی و دوران رشد پس از تولد به عهده دارد.ورزش در دوران حاملگی از طریق تاثیر بر vegfمی تواند بر رشد جنین موثر باشد. لذا در این پژوهش، ما اثر مکمل سیلیمارین و تمرین استقامتی شنا در موشهای باردار را در برابر اثرات کادمیوم برسطوح vegf و ساختار هیستومتریک بافت کلیه نوزادان آنها مورد مطالعه قرار دادیم. روش شناسی: 72 سر موش صحرائی ویستار باردار به طور تصادفی به گروه های پایه ، کنترل ، کادمیوم، سیلیمارین، تمرین، سیلیمارین+کادمیوم، تمرین+کادمیوم، تمرین+سیلیمارین و تمرین+سیلیمارین+کادمیوم تقسیم شدند. برنامه ی تمرینی شامل 3 جلسه در هفته ( 3 هفته در طول بارداری) و شنا با زمان 30 دقیقه در جلسه اول شروع شد و با افزایش 5 دقیقه در هر جلسه، به60 دقیقه در جلسه افزایش پیدا کرد. تزریق سیلیمارین بعد از هر جلسه تمرین و بصورت زیر پوستی انجام شد. موشها ppm 400 کادمیوم را بصورت کلرید کادمیوم محلول درآب آشامیدنی دریافت کردند. نمونه گیری از بافت کلیه، نوزادان موش ها دو روز پس از تولد انجام شد. اندازه گیری سطوح vegf و بررسی تغییرات ویژگی های هیستومتریک بافت کلیه، به ترتیب با استفاده از کیت و به روش elisa و با استفاده از عدسی چشمی انجام گردید. برای تجزیه و تحلیل آماری یافته های پژوهش از آزمون کالموگراف اسمیرنف، آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون tukey در سطح معنی داری p<0/05 استفاده شد. نتایج: نتایج ، کاهش معنی دار سطوح vegf در گروه کادمیوم و افزایش معنی دار آن در سایر گروه ها نسبت به گروه پایه را نشان داد. همچنین بررسی های بافت شناسی، کاهش معنی دار قطر لوله پروکسیمال بافت کلیه نوزادان در گروه کادمیوم نسبت به گروه پایه را نشان داد. یافته های پژوهش نشان داد که استفاده از مکمل سیلیمارین و تمرینات منظم استقامتی شنا، می تواند اثرات ناشی از کلرید کادمیوم را مهار کند و به عنوان یک راه کار حمایتی در برابر اثرات تخریبی کادمیوم در جنین، مورد توجه قرار گیرد.